Piotr Semka napisał komentarz o tzw. sprawie krzyża (http://www.rp.pl/artykul/508693.html). Pisze, że znak pamięci ma sens tylko przed Pałacem. To mądre zdanie, ale uzasadnienie wypacza sens inicjatywy podjętej przez harcerzy, dając do ręki przeciwnikom krzyża i idei budowy pomnika, szansę na kolejny okrzyk "a nie mówiliśmy?!".
Autor bierze w obronę uczucia "drugiej połowy Polski", mającej prawo trwałego upamiętnienia Pary Prezydenckiej. Zapomina jednak, że krzyż to kamień węgielny pomnika, który - jak głosi widniejący tam napis - stanąłby ku pamięci w s z y t s k i c h ofiar oraz dla uczczenia dni żałoby, które z j e d n o c z y ł y nas ponad podziałami. Tak - zjednoczyły, właśnie tam, bo pod Pałac przynoszono wtedy zdjęcia większości ofiar, także przeciwników politycznych PiS, także osób, które za życia czynnie wzmacniali fałszywy obraz Prezydenta lub po prostu szyderczo się zeń naśmiewały.
I właśnie ten oczywisty, widoczny znak zjednoczenia w obliczu wspólnej, jakże symbolicznej śmierci, niósł wówczas nadzieję na lepsze jutro. W pełni uzasadniał inicjatywę harcerzy.
Sprowadzając dyskujsę do kwestii praw "drugiej połowy" Piotr Semka zwalnia wyborców i działaczy PO, PSL i SLD od obowiązku pamiętania o jednoczącym wymiarze tego, co działo się przed Pałacem. Pośrednio wskazuje hierarchii kościelnej, że cokolwiek tam powstanie, będzie moralną własnością obozu Lecha Kaczyńskiego, mimo, że nawet tych, którzy przybywali na Krakowskie Przedmieście tylko po to, by pokłonić się przed dwiema trumnami, nie można zaklasyfikować w całości do tego obozu.Można za to zgodzć się z harcerzami, że był to akt powszechnego szacunku dla majestatu Rzeczypolspolitej, uosabianego przez Parę Prezydencką.
Utrwalenie pamięci o wyjątkowym znaczeniu tamtych dni dla wszystkich nas, to coś co wyróżnia inicjatywę harcerzy od wszystkich innych, bo ma to sens tylko tam przed Pałacem. Mimo Wajdy, Wawelu, GW, Palikota, Nowaka i w ogóle mimo kampanii - nie należy rezygnować z przekonania "pierwszej połowy", że wszyscy możemy być w przyszłości beneficjentami upamiętnienia tamtych dni.
Piotr Semka tworząc wrażenie, że niezliczonym tłumom przybywającym pod Pałac chodziło tylko o hołd dla Pary Prezydenkiej, zaś harcerzom tylko o uczczenie ofiar, czyni całej sprawie niedźwiedzią przysługę. Choć być może uda mu się przekonać decydentów, by gdzieś tam w pobliżu wmurowano tablicę, przed którą będzie składać kwiaty "druga połowa" Polski.
